| Unua paŝoj en Loveno |
[Sep. 5th, 2008|08:25 pm]
blahma
|
Kion mi faris kiel unuajn paŝojn post mia alveno en Belgion? Unue necesis el la flughaveno atingi Lovenon - tio bonŝance tre facilas, ĉar ekde kelkaj jaroj la urbo estas rekte konektita kaj veturas po kelkaj trajnoj en ĉiu horo kaj la vojaĝo daŭras nur 15 minutoj kaj kostas 3,10 €.
La urbon mi jam konis de antaŭaj vojaĝoj (mi pasigis ĉi tie kelkajn tagojn en aprilo 2008 kaj antaŭe vizitetis ĝin dum turisma vojaĝo en oktobro 2006), tial mi tuj eĉ sen rigardi mapon ekis kun valizo sur radetoj en la centron. Tie, laŭ antaŭa interkonsento, mi povis deponi ĝin en oficejo de esperantisto Ivo Schenkel (li laboras en vojaĝagentejo Jetair), por ke mi povu liberiĝi kaj utiligi jam tiun tagon por prizorgado de ĉiuj necesaj aferoj kaj kunviviĝado kun laurbo. Mi alvenis frumatene, kaj ĝis renkontiĝo kun mia provizora gastiganto do restadis ankoraŭ multe da tempo.
Tiam matene do ekis mia vagado tra Loveno. Unuaj paŝoj miaj gvidis al la urba informejo, kie mi per konata truko (elprovita jam dum mia antaŭa vizito) denove sukcesis "piratumi" la komputilon por turismaj informoj kaj forsendi per ĝi el la interreto al mia patrino konfirman SMS-mesaĝon pri mia enorda alveno.
Sekva stacio estis la ĉefa universitata halo ĉe Naamsestraat 22, kie okazas registriĝo de studentoj. La impona malnovega halo svarmis per modernaj ekipaĵoj, multaj giĉetoj, kaj ankaŭ kelkaj studentoj, sed ne tro multe. Strebante registriĝi kiel Erasmus-studento, mi unue eniris la vicon "A", poste laŭ konsilo de la sinjorino tie la apudan vicon "B", de kie mi estis sendita al la ĉefa salo, kie mi unue staris en vico de la akceptejo por ekscii, ke mia giĉeto por "EXCHANGE STUDENTS" kaŝiĝas malantaŭe en tiu ĉefa halo. Tamen do, post kelkaj provoj, mi sukcesis trovi la lokon, sed ĝi ja povus esti pli bone signita.
Mem la registriĝo kiel studento de K.U.Leuven fakte estis sufiĉe facila afero: Ne estis longa vico, ĉe la giĉeto sidis somerlaboranta studentino, kiu petis miajn dokumentojn (identeckarto, letero de akcepto, konfirmo pri mia studenteco ĉe la hejma universitato). Poste ŝi instrukciis al mi sidiĝi sur seĝon, kie oni dum sekundo per konektita cifereca fotilo faris foton kaj elprintis ĝin nigrablanke sur mian novan studentokarton. Kun studentokarto mi ricevis ankaŭ kodon por aktivigi mian retaliron, ankaŭ buskarton (sed ĝi validas nur ekde la 21-a de septembro, kiam komenciĝas la semestro - iom stulte), kaj la studentokarto samtempe validas ankaŭ kiel sportkarto por la universitataj sportejoj (kaj ja oni ankaŭ per ĝi provu sian studentecon por ne krompagi en la studentaj manĝejoj). Mi ricevis konfirmon pri mia Erasmus-studenteco kaj pri mia registriĝo ĉe la universitato, el kio la dua estas fordonenda ĉe la polico dum registriĝo kiel plilongtempa loĝanto en Belgio. Rendevuon ĉe la polico ŝi tamen ankoraŭ ne aranĝis kun mi, ĉar mankis al mi ankoraŭ loĝkontrakto. La tuta proceduro ne daŭris pli ol kelkajn minutojn.
Entuziasmigita per tiu rapida paperumado, mi ekis al la Filozofia fakultato (Faculteit Letteren), kie mi estas oficiale registrita (sed mi rajtas studi ĉion ajn, kion mi volas, ankaŭ ĉe aliaj fakultatoj). Retpoŝte oni invitis min transpreni tie "bonvenigan pakaĵon". La konstruaĵon mi trovis, kvankam ĝi estas markita multe pli videble kiel Erasmushuis (Erasmus-domo - sed ŝajne kun rilato al Erasmo mem kaj tute ne la studprogramo), ol kiel fakultato... Ĉar estis tempo de tagmanĝo, la internacia oficejo estis fermita. Dum la paŭzo do, mi konatiĝis kun la agrabla kafejo (fakte ripozĉambro kun kelkaj tabloj kaj seĝoj kaj trinkvendmaŝinoj), tiam apenaŭ kun studentoj. Reveninte al la internacia oficejo, mi tie trovis nur kolegon de la respondeculino kaj eksciis, ke la bonvenigaj pakaĵoj ĉiukaze ankoraŭ ne pretas. Mi lasis do tie almenaŭ mian kontaktinformon kaj la lernokontrakton konfirmitan el hejmo, kiun devas nun konfirmi ankaŭ homoj ĉe K.U.Leuven.
Daŭrigante la promenon, mi iomete pli priesploris la ejon de la Universitata Paroĥejo (Universitaire Parochie), ĉirkaŭ kiu mi umis jam aprile, sed kiu tamen ŝajnis nune fermita. Almenaŭ mi povis deekstere vidi la seminariejon kaj preĝejon, kie okazas iuj el universitataj porstudentaj diservoj kaj aliaj aranĝoj (ekz. Taizé-vesperoj). Mi esperas povi partopreni en la vivo de tiu komunumo, kvankam ŝajnas ke al internaciaj studentoj oni kutime devigas partopreni vivon nur de ĝia internacia komunumo, ĉar la ĉefa komunumo ja funkcias per la nederlanda lingvo.
Sekve, celante esplori pri poŝtelefonaj retoj en Belgio, kaj ĉar en mia portebla komputilo jam ne estis energio, mi iris esplori la studentan komputilejon ĉe Dekenstraat, apud la UP. Tie mi vere trovis ĉambron kun pluraj komputiloj kaj senprobleme jam per miaj universitataj uzantonomo kaj pasvorto ensalutis kaj uzis la reton. La sola ĝenaĵo estis la nevenkebla klavaro AZERTY, kiun mi tuj devis ŝanĝi al angla kaj tiel havi ion almenaŭ uzeblan kaj almenaŭ iom similan al nia QWERTZ kun ĉeĥaj signoj kaj simbollokoj. (Pli poste, ĉe iu alia publika komputilo, mi trovis nur du "NL"-klavarojn, sed bonŝance la unua estis "nederlanda (Belgio)" kaj la dua "nederlanda (Nederlando)" kaj al mia ĝojiĝo en Nederlando oni tamen saĝas kaj uzas na QWERTY.)
Mi estis baldaŭ iom laca por komputilumi kaj ne povis bone koncentriĝi, tial mi daŭrigis promenadon. Mi atingis la beginejon, ĉarman historian "urbeton en urbo", kiun mi unue vizitis kun tiu ekskurso kaj poste aprile denove kun Sandra. Mi eniris la preĝejon de Sankta Johano la Baptisto, iomete umis tie, ankaŭ ĉirkaŭ la murgazeto de la UP kiu ankaŭ en tiu ejo okazigas sian programon, kaj poste ankoraŭ iom vojagis tra la beginejo ĝenerale.
Tuj apud beginejo mi identigis unuafoje ankaŭ la Internacian Loyola-Nachbahr-Domon (International Loyola Nachbahr Huis), kio estas la loko en kiu mi estas loĝonta dum mia restado en Loveno. Kiel mi trovis ĝin, tion mi ankoraŭ iom rakontos, kaj nun estis por mi interese vidi ĝin almenaŭ deekstere, ĉar dume mi vidis nur kelketajn fotojn kaj iom legis en la reto, kaj renkontiĝon kun la sekretariino mi havas nur vendrede (t.e. post du tagoj). El la strato eblis vidi en kelkajn ĉambrojn, ĉar la fenestroj estis malfermitaj pro ĵus finita pentrado aŭ simila laboro. Pli poste mi eksciis, ke tiuj ĉambroj kiujn mi vidis esti la kuirejoj.
Plu mi promenis al Minderbroederstraat, kie mi volis trovi la Justus Lipsiuscollege, kiu estas centro de la internacia komunumo de la UP. Kiel aliaj ejoj, same ĝi estis fermita, sed almenaŭ mi jam scias, kie ĝi troviĝas.
Tre proksime de tie troviĝas ankaŭ la studenta biciklopruntejo VELO, sed tiun mi decidis rigardi nur elekstere, ĉar biciklon mi ne povis lui pli frue ol mi havos konstantan loĝadon en Loveno.
Apude, direkte pli al la nordo, mi rimarkis botanikĝardenon, certe iam vizitindan. Sekve, ĉar mi ankoraŭ havis la emon kaj en la komputilejo eksciis pri ties refunkciiĝo, mi ankoraŭ rapide vizitis la kaŝujon "Hidden Places of Leuven: The Garages", kiun ne eblis trovi dum mia aprila vizito. Kaj post tio mi jam hastis ree al Jetair.
Antaŭ la vojaĝoficejo mi je 17:15 havis renkontiĝon kun Hans Coeckelberghs, loka geokaŝanto kun kiu mi konatiĝis per la geokaŝ-retejo, kiam li reagis al unu el miaj enskriboj ĉe lovenaj kaŝujoj. Li estis tiom bonvola, ke kune kun sia patro pretigis kaj disponigis por mi unu ĉambron en ilia domo en Oud-Heverlee (vilaĝo tuj ekster Loveno) kaj ebligis al mi loĝi ĉe ili ĝis kiam solviĝos la situacio pri mia longtempa loĝloko. Na Hans mi antaŭe neniam vidis, sed tuj impreso de la unua renkontiĝo estis pozitiva. Li venis por mi aŭte, sed maltaŭge parkis, kaj tial ni preferis relative rapide repreni de Ivo mian valizon, enaŭtigi ĝin kaj forveturi al Oud-Heverlee.
Dum tiu unua tago mi sukcesis fari vere multon. |
|
|
